Xico Ribas Tur speelt zijn “may Nature gambol!” programma voor piano en reactieve live-elektronica. In “may Nature gambol!” ervaart het publiek steeds veranderende landschappen, plotselinge gebeurtenissen en structuren gemaakt van noise bricks. Patronen, ondeugden en elementen worden gepoogd te doorbreken, waardoor de muze opnieuw wordt opgeroepen.
Net zoals bomen, salamanders of wolken er nooit hetzelfde uitzien behouden de stukken van “may Nature gambol!” hun unieke signatuur, terwijl ze elke keer een nieuwe vorm krijgen en nooit ophouden te veranderen. Dankzij improvisatie en technologie zijn speler, piano en elektronica met elkaar verbonden: elke subtiele verandering aan één van de organismen zal het hele ecosysteem beïnvloeden en een nieuwe realiteit veroorzaken.
De natuur wordt gehoord terwijl er zorg wordt gedragen voor haar lawaai. Deze benadering wil dienen als zelfreflectie voor onze hedendaagse tijd: hoe kunnen we geloven dat we op deze planeet kunnen blijven groeien als we haar nog steeds behandelen vanuit de positie van heersers in plaats van deelnemers? Kunnen we een technologische samenleving opbouwen die leert omgaan met het natuurlijke, in plaats van er overheen te stappen?
—
Ten slotte speelt pianist Mattias Spee zijn eigen composities. Spee is een van de meest veelbelovende pianotalenten van dit moment en tevens gastprogrammeur van dit festival. In dit concert speelt hij een verzameling composities onder de titel Insomnia.
Spee is gefascineerd door de nacht en met name het fenomeen van niet in slaap kunnen vallen. In de nacht lijkt alles onder een vergrootglas te liggen; boosheid slaat om in woede, blijdschap in euforie en verdriet in intense rouw. Kortom, de menselijke emoties barsten ’s nachts uit hun voegen. Slapeloosheid is een groot thema geweest voor Spee en vormde de inspiratie voor een cyclus pianostukken waarin hij de luisteraar meeneemt op een muzikale reis door de nacht.
Wat slapeloosheid zo’n bijzonder onderwerp maakt, is dat het enerzijds heel individueel is, tijdens een wakende nacht lijkt het alsof je alleen op de wereld bent, en anderzijds heel universeel, want iedereen heeft het wel eens meegemaakt. Tijdens het concert komt dit allemaal aan bod in een smeltkroes van verschillende genres en stijlen, zoals minimal, impressionisme en jazz, veelal uitgecomponeerd en met hier en daar ook ruimte voor improvisatie.
Toets des Tijds 